Επιστολή

Κοινοποίηση σε :

• Υπουργείο Παιδείας, Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
• ΜΜΕ
• Μέσα κοινωνικής δικτύωσης

1/10/2012

Αξιότιμοι κύριοι,

Με την επιστολή αυτή δεν έχω την ψευδαίσθηση πως απευθύνομαι ουσιαστικά σε ουσιαστικά υπευθύνους. Από την άλλη, σ’ αυτό το ιστορικό αδιέξοδο νιώθω σαν να’ χω την ανάγκη ν’ απευθυνθώ στο σύμπαν, στη φύση  που με έφερε σε αυτόν τον τόπο να κατοικήσω ή ακόμα και σε όλους όσοι μπορούν ακόμα ν’ ακούν.
Φτάνοντας τα τριάντα χρόνια να ζω και ν’ αναπνέω στη χώρα μου, είμαι απελπισμένη γιατί όσο και αν θέλω να συνεχίσω να προσπαθώ, εκείνη συνεχίζει να με στριμώχνει τόσο μα τόσο πολύ που κι ο λιγοστός αέρας ελπίδας τελειώνει.

Άνεργη εκπαιδευτικός(όπως ασφαλώς οι περισσότεροι),  πτυχιούχος της Φιλοσοφικής σχολής(όπως ασφαλώς πάρα πολλοί), ανασφάλιστη(όπως επίσης πάρα πολλοί), άπορη η ίδια (εφόσον συντηρούμαι από τις συντάξεις των ηλικιωμένων συγγενών μου) αποφάσισα να επιδιώξω ένα δεύτερο πτυχίο στη ζωή μου, ευχόμενη να προσθέσω στο βιογραφικό μου εκείνο το κάτι ακόμα που θα κάνει τη διαφορά για μπορέσω να ζήσω με αξιοπρέπεια και όχι παρασιτικά σε βάρος των αγαπημένων μου. Ένα πτυχίο που επίσης χρωστούσα στον εαυτό μου καθώς συμβαίνει να συνδυάζει τα προσωπικά ενδιαφέροντα με την εργασία μου ως εκπαιδευτικός.  Εγκαταστάθηκα λοιπόν σε μια ελληνική επαρχιακή πόλη αντί να ψάξω την τύχη μου στο Μόναχο ή την Αδελαΐδα   κι αποφάσισα να επενδύσω τα λιγοστά οικογενειακά έσοδα στη γνώση. Κοπίασα μια ολόκληρη χρονιά για να ανταποκριθώ στις ακαδημαϊκές υποχρεώσεις με πληρότητα και υπευθυνότητα και τα κατάφερα.

Δυστυχώς, σ’ αυτή τη χώρα τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει θετικά πια. Ενημερώθηκα πως με νέο νόμο μου αφαιρείται το δελτίο ειδικού εισιτηρίου και το δικαίωμα παροχής ακαδημαϊκών συγγραμμάτων επειδή είμαι κάτοχος δεύτερου πτυχίου,( αν και επιτυχούσα με το θεσμό των πανελληνίων εξετάσεων).  Αντιλαμβάνομαι όπως και ο καθένας πως το κράτος αδυνατώντας να αποπληρώσει τα χρέη του Ιδρυμάτων Ανώτατης Εκπαίδευσης , παύει την οποιαδήποτε οικονομική διευκόλυνση σε νέους ανθρώπους, ερευνητές, επιστήμονες, φοιτητές που αποδεδειγμένα πλέον έκαναν το «λάθος» να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην Ελλάδα και δεν επέλεξαν να την εγκαταλείψουν για την υποτροφία ενός έγκυρου Πανεπιστημιακού Ιδρύματος του εξωτερικού.

Προτού υποχρεωθώ να αφήσω τις σπουδές μου και να αποδεχθώ την πενία και την ηθική κατάπτωση ενός ακόμη άνεργου πτυχιούχου εφόσον όπως καταλαβαίνετε θα πρέπει να πάψω να τρέφομαι ως ανθρώπινο ον και να δέχομαι πλέον μόνο πνευματική τροφή για να επιβιώσω,  ζητώ να μπορούν οι φοιτητές να καταθέσουν το εκκαθαριστικό σημείωμα της φορολογικής τους δήλωσης ως αποδεικτικό της οικονομικής τους κατάστασης για να διατηρήσουν έστω το δικαίωμα στη γνώση και τη μετακίνηση. Είναι ηλίου φαεινότερο πως για να σπουδάζει ξανά κάποιος, δεν μπορεί να βρει δουλειά με τα έως τώρα προσόντα του, άρα είναι άνεργος ή υποαπασχολείται, και άρα έχει ανάγκη έστω μερικής οικονομικής ενίσχυσης από ένα κράτος που από την άλλη πλευρά απαξιώνει δυστυχώς τη γνώση και την προσπάθεια.

Είναι  θλιβερό να εμποδίζεται η γνώση και η παιδεία στη χώρα που γέννησε τις τέχνες και τα γράμματα.

Ζητώ συγγνώμη για το ύφος της επιστολής αλλά είμαι αρκετά ταραγμένη για να προσποιηθώ το τυπικό μιας επίσημης επιστολής.

Με εκτίμηση,

Μαρία Ν. Μπινίκου

Φιλόλογος-Ειδική Παιδαγωγός,

Φοιτήτρια τμήματος Θεατρικών Σπουδών