(άσκηση με δεδομένες σκηνικές οδηγίες απο σεμινάριο θεατρικού λόγου)
Νύχτα. Πρόσφατα ανακαινισμένο διαμέρισμα, γυμνό απο έπιπλα. Άνδρας ξαπλωμένος με την πλάτη στο πάτωμα.Φορά ακουστικά στ' αυτιά και παρακολουθεί μια μικρή ασπρόμαυρη τηλεόραση. Δίπλα του, τρία τσιγάρα κάναβης.Ένας δεύτερος μπαίνει στο διαμέρισμα.Κρατά δερμάτινη τσάντα και φορά κοστούμι κλασσικό και γραβάτα.
Κάθεται στο πάτωμα με μαζεμένα γόνατα , τριάντα εκατοστά απ’
το προσκέφαλο του ξαπλωμένου .
Πέτρος: « Ακόμη εδώ...τέλεια...το παραμικρό δεν άκουσες ε;... Πήγα...Γύρισα...,
μεγάλη επιτυχία! Ναι! Εντυπωσιακό ε; Το ξέρω πως χάρηκες κι εσύ... Δε βλέπεις
την ώρα ε; Ούτε εγώ τη βλέπω... Την ώρα...Ναι, ναι το λάτρεψαν! Ναι σου λέω...
Εντυπωσιάστηκαν ! “Τι υπέροχο σενάριο κύριε Φιλίππου! Εξαίσια δουλειά! Είναι
ότι καλύτερο έχουμε διαβάσει το τελευταίο εξάμηνο! Ότι καλύτερο απο Έλληνα
συγγραφέα. Εξαιρετική δουλειά!” «
»Στο
λόγο μου! Αλήθεια! Έχω φέρει σαμπάνια... Να γιορτάσουμε! Τί άλλο; Φέρε
ποτήρια...Βλέπω όμως πως ξεκίνησες να γιορτάζεις μόνος σου...Τσιγάρα... Τρία...
Δεν κρατήθηκες ε; Τόσο σίγουρος είσαι! Μάλλον ανυπόμονος...σίγουρος κι
ανυπόμονος. Σου είπα, στην καινούρια γειτονιά να τις ξεχάσουμε τις παλιές
μαλακίες. Δεν είναι Γκάζι η Ερυθραία! Τσιγαριλίκια μόνο αν στερέψει το κεφάλι
σου...όχι, όχι το παίρνω πίσω... στερεύει συχνά τελευταία...Αν κι αμφιβάλλω αν
λειτουργησε και ποτέ...Στάσου... «
Σηκώνεται.
»Ήρθε
απο’δω; Ήρθε ο Μάκης απο’δώ;
Κοιτάζει γύρω του ξαφνιασμένος.
» Δε σε
πιστεύω... Κι εσύ ξάπλα; Αραλίκι κι άγιος ο Θεός; Αθεόφοβε, ξεκουράζεσαι μετά
από τόση μηχανοραφία...Απαθής μέχρι αηδίας... Τί του είπες; Τί του’πες για το
κείμενο; Αυτά που συμφωνήσαμε; Ελπίζω... αν και θα προτιμούσα να τ’ αποφύγω...
Συμφωνίες μαζί σου είναι σαν τις συμφωνίες με το διάβολο...Εύχομαι να μείνατε
μόνο στα τσιγάρα...αν και αν σου γυαλίσει εσένα κάτι, πουθενά δε
σταματάς...Καθήκι απο τα λίγα...σεξ να’ναι καλό θα’ναι... Τί που το κατάλαβα,
μυρίζει σπέρμα ως το διάδρομο...«
»Αν το
μάθει; Καλύτερα ,όταν θα το μάθει... Τί γιατί; Γιατί είναι σίγουρο οτι θα το
μάθει...Το’ δωσα σου λέω. Συμφώνησα αδερφέ, σωθήκαμε...Χαμπάρι ε; Χριστό! Τί
ακούς πάλι; Γιόγκι των βουνών και των κάμπων... Τρομάρα μας, συγγραφέα του
κώλου! Καλά που έχεις τα φιλαράκια σου να μας βγάζουν απ’ τ’αδιέξοδα όταν
σκουραίνουν τα πράγματα...Κλοπή το λένε αυτό, το ξέρεις; Κλοπή! Ναι, κάνε πως
δεν καταλαβαίνεις. Εγώ είμαι ο μαλάκας που τρέχω για δύο! Λoγιστής-καμαριέρα!«
»Ναι σου
λέω, τους άρεσε! Το λάτρεψαν οι
χαζογκόμενες!Ειδικά εκείνη η φακλάνα η Μπέκι , απ’το μπιφτέκι σίγουρα, μου είπε
πως όλη νύχτα δεν κοιμήθηκε απ’ την ένταση των τελευταίων επεισοδίων του τρίτου
κύκλου...Αυτός ο Μάκης δεν έγραψε καθημερινή σειρά, τον πόλεμο των άστρων
έγραψε... “...και πόσο καλά αποτυπώνεται τη γυναικεία ψυχολογία...αριστούργημα!”
ναι, σου λέω...όχι εσύ, ο Μάκης αλλά ψιλά γράμμτα για’ σένα,ε; Το παραδάκι να
πέσει για να ξοφλήσουμε την καινούρια σπιταρώνα...Κάθαρμα...απ’ τα λίγα...ακόμη
δεν το καλοπούλησες και ξεκίνησες τις αγοραπωλησίες, μαφιόζε!«
» Τί
λες, να του δώσουμε κάτι για να κλείσει το στόμα του; Χαμό θα κάνει όταν το
μάθει! Γελάς; Δε θυμάμαι να γελούσες όταν σου παίρναν τούτο το σπίτι για χρέη
στο Ταμείο... Ξέχασες; Τα χρέη σε πνίξαν και την έκανες γυριστή του φίλου Μάκη...
Από βδομάδα σε μήνα τον πήγαινες ως να του πείς πως έφτασε το σεναριάκι στα
χέρια του παραγωγού σου...Τί θα του πεις τώρα; Το’ χάσαν στη διαδρομή από
γραφείο σε γραφείο; Α, ρε κερατά... «
»Ούτε
που σ’ ένοιαξε τί ώρα έχει πάει κι αν έχω γυρίσει ακόμη. Τόσο σίγουρος είσαι
για τ’ απομνημονεύματα του Μάκη... Κάθαρμα...Γιατί σε υπηρετώ τόσα χρόνια δεν
έχω καταλάβει... Ούτε κι οι άλλοι φαντάζομαι...«
»Έφερε και
τα κλειδιά της βλέπω ,ε; Γιατί ρε; Τί την ήθελες αυτή τη γκόμενα;
Εξυπηρετούσε... Χρήσιμη σου φάνηκε ...Ξέδιδες επάνω της τα πολλά που σου’ κάναν
οι παλιοί σου γκόμενοι... Αποβράσματα...Πώς της το’ πες; Φτάσαμε σε τέλμα; Δεν
μας οδηγεί πουθενά τούτη η σχέση; Τέτοιες μαλακίες σε τέτοια γυναίκα...κρίμα...τόσο
καλή, τόσο φινετσάτη, πού να’ ξερε... χαραμίστηκε, κρίμα, τέτοιο κορμί, μαζί
σου... περιφορά στα βραβεία και τις εκδηλώσεις...Της άξιζε να ξέρει, αλλά εσύ...του κώλου σου το χαβά, μη
μυριστεί τα φράγκα, τη στημένη φάση και σου γυρέψει μερίδιο...δεν είναι τέτοιος
άνθρωπος...«
» Έχεις
μια επιρροή επάνω μας... απορώ, σαν να μας υπνωτίζεις... «
»Α, ρε
Μάκη, πιό πολλά αξίζουν τα καπνά σου απ’ την Καλαμάτα παρά το μυαλό τούτου εδω
του μαλακιστηριού που έμαθε μια ζωή να επιπλέει
μέσα στα σκατά σαν φελλός-φαλλός κι οι άλλοι να βρίσκουν πάτο. Κλοπή
αλλά ποιός μας σώζει μετά απ’ την κατρακύλα... Αντί για Ερυθραία μας βλέπω
στους Αγίους Αναργύρους... Ομολογώ πως δεν μου ταιριάζει μετά από τόσα χρόνια δουλειάς,
έστω κι αν υπηρετώ τούτο τον καραγκιόζη!Ενώ εσύ, δε χάνεις πολλά, Νίκαια ,
Νίκαια, ούτε πολλά ούτε λίγα...Θα’ χεις και τον πατέρα σου από κοντά που σε
χρειάζεται μετά το εγκεφαλικό... Μην παίρνουν και τα μυαλά σου αέρα γιατί είδες
τι μπορείς να γίνεις... Που να’ ξερες πόσα δίνουν οι μαλάκες οι Βέλγοι στο
κανάλι για το σεναριάκι σου! Την Άρτα και τα Γιάννενα...«
»
Τραγούδα, τραγούδα... αλήτη! Ως πότε δεν ξέρω...Και τί βλέπεις εκεί; Ε, δεν το
πιστεύω, Η Αλίκη... Θα με τρελάνεις! Τι δουλειά έχεις εσύ μ’ αυτά...Θαύματα και
κόσμοι μέσα σε μια τρύπα...Πώς ξεγελάς, πώς ξεγελάς...Φιλαράκι, αυτό δεν
κλέβεται, έργο κλασσικό, είναι ιεροσυλία ακόμη και να το βλέπεις! Τί σου λέω...
«
Δυνατά.
»ούτε
ιερό ούτε όσιο έχεις!»
Βγάζει τ’ ακουστικά απ’ τ’ αυτιά του.
Σίμος: « Ήρθες φίλε
μου... δε σε κατάλαβα.«
Σηκώνεται. Χαμογελά πλατιά.
» Λοιπόν... Μόνο ευχάριστα περιμένω! Είμαι έτοιμος!»
Πέτρος: « Λυπάμαι φίλε
μου,θα σ’ απογοητεύσω... το απέρριψαν! Το χειρότερο που έχουν διαβάσει από Έλληνα συγγραφέα το τελευταίο εξάμηνο! Μην
ανησυχείς όμως...θα τις ρυθμίσω εγώ τις λεπτομέρειες...έτσι δεν έκανα πάντα! Συνέχισε
τη γιόγκα σου και θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή για την Ερυθραία...Άλλωστε κι
εδώ δε θα μείνεις για πολύ... »
