Μαρία Μπινίκου

Μαρία Μπινίκου


"You play with what scares you and you play with what you need"

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

2ND WORLD JAZZ MUSIC FESTIVAL

Πηγη: www.tovima.gr

Φέτος, το 2ο World Jazz Music Festival συνεχίζει να βρίσκεται ψηλά. Από τον λόφο του Στρέφη... προσγειώνεται στην αυλή του κτιρίου του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (Ερμού 134 - 136), υποδεχόμενο το φθινόπωρο με 2 τριήμερα world και jazz μουσικής.

Στο νεοκλασικό κτίριο, 38 μουσικά σχήματα, 160 μουσικοί φιλοδοξούν να δημιουργήσουν μια ξεχωριστή εμπειρία, παντρεύοντας τις διάφορες μορφές της jazz (progressive, funk, modern, european, experimental) με την world σκηνή, σε μια μοναδική ατμόσφαιρα μουσικής ανταλλαγής και επικοινωνίας με την συμμετοχή νέων ταλαντούχων και παλαιότερων καταξιωμένων δημιουργών.

Στα πλαίσια της διοργάνωσης έχουν ενσωματωθεί 3 παραστάσεις θεάτρου δρόμου, 1 jazz musical, Bazaar χειροποίητου κοσμήματος και ρούχων από νέους καλλιτέχνες ενώ θα ακολουθήσουν DJ sets και jamming sessions μέχρι το πρωί.

Το World Jazz Music Festival έχει σχεδιαστεί σαν φεστιβάλ διαρκείας. Ένα για κάθε εποχή του χρόνου. Το επόμενο μέσα στο Χειμώνα.

Πρόγραμμα 1ου τριημέρου 28-30 Σεπτεμβρίου - Ωρα Έναρξης: 19.00
Παρουσίαση: Πάνος Αθανασόπουλος
Guests: Enza Magnolo (Ιταλία), Έλενα Χρίστοβα (τραγουδίστρια των ΒΑΒΑ - ZULA)
Μανώλης Οικονόμου (Εν Λευκώ), Littamat (DJ), Μελίνα Θεοχαρίδου (DJ), Κώστας Κασσάρας (DJ)
Παρασκευή 28 Σεπτέμβρη 2012
03 modern jazz trio, 19:00
Shaolin Bunnies (experimental jazz), 20:00
Yiafka Playground 4 (jazz), 21:00
Sαmi Amiris Quintet (a journey in modern jazz), 22:00
Kassetas - Spanos Group new cd, Jungle of Illusions (free jazz), 23:00
Human Touch (jazz), 00:00
Σάββατο 29 Σεπτέμβρη 2012
Sabbia Trio (world jazz) | 19:00
Music Soup (jazz funk) | 20:00
Andreas Polyzogopoulos & Kostis Christodoulou Duet (space, grooves jazz by Pink Floyd), 21.00
Vagelis Stefanopoulos Trio (european jazz), 22:00
Georgiadis Trio (hard bop & jazz funk), 23:00
Yiannis Kassetas and the Funk Wizards (progressive jazz funk), 24:00
ENCARDIA (Italian folk), 01:00
Κυριακή 30 Σεπτέμβρη 2012
Novitango (μουσική από την Αργεντινή), 19:00
Michalis Katachanas Quartet (world jazz), 20:00
Zoolixo λίγο (rock jazz), 21:00
Yiorgos Zikoyiannis Trio (world jazz), 22:00
Delos Project (world jazz), 23:00
Anakata (world jazz), 00:00

Πρόγραμμα 2ου τριημέρου 5-7 Οκτωβρίου | Ώρα Έναρξης 19:00
Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Ο Anamateur παρουσιάζει «Μια αμφιβολία εγεννήθη στο μυαλό ενός ευγενούς τιμωρού» (jazz musical), 19:00
Unterwegs (world music), 20:00
Carousel (Mediteranean folk), 21:00
Harris Lambrakis Quartet (experimental jazz), 22:00
Masterz of the Stringz (φολκλορική ραψωδία), 23:00
Crazy People Music (jazz funk), 00:00
Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012
Night and Day (gipsy swing), 19:00
ΙΧΩΡ (ινδική κλασσική μουσική, ρεμπέτικα), 20:00
Yiannis Papadopoulos (modern jazz), 21:00
Batuca (samba/ percussion band) | 22:00
Αποστολάκης (Χαΐνηδες) & members of Mode Plagal (world jazz)
& Κι όμως κινείται, 23:00
Aggeliki Toubanaki & The Jazz Bastards (world jazz), 00:00
Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012
El duo de dos (μουσική από την Αργεντινή), 19:00
Momo Trio (jazz), 20:00
Fuga Perpetua (world jazz), 21:00
George Kontrafouris Baby Trio new cd, urban jazz, 22:00
Alekos Vretos Quintet (world jazz), 23:00
Kostas Anastasiadis Trio (jazz), 00:00
Alcalica (jungle beats - ethnic), 01:00

Τιμές εισιτηρίου | 
10€ ολόκληρο, 8€ φοιτητικό, άνεργοι (με κάρτα ανεργίας) & προσέλευση πριν τις 20:00

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Memento mori


Ποιός μπορεί να ξεχάσει το θάνατο; 
Είναι απίθανο για ένα λαϊκό άνθρωπο του μεσαίωνα στην Δύση, το να μπορούσε να αγνοήσει τη θνητότητα, με το μέσο όρο της ηλικίας για την εποχή του να μην ξεπερνά τα σαράντα χρόνια και το λιμό[1] να "ξεπαστρεύει" τους ευρωπαίους σαν τα ποντίκια. Κι όμως, εμείς οι σύγχρονοι Δυτικοί πόσο κοντά μας νιώθουμε το τέλος της ύπαρξης;
Τεχνολογία, ιατρική, εξέλιξη, πρόοδος, κατανάλωση…λεξιλόγιο που σε σπρώχνει προς τα πάνω, προς την επιβεβαίωση μιας δυνατής ζωής, την ισχυροποίηση της θέσης σου στον κόσμο που σε περιβάλλει, την«αθανασία». Έστω κι αν η τελευταία αφορά το πνεύμα, εκείνο το δόλιο σώμα ξεγελιέται και προσπαθεί να πετάξει, ν’ ανέβει ψηλότερα, να ξεχάσει, να φάει και να πιεί λες κι αποζητά να μείνει χορτασμένο στην αιωνιότητα. Τι μας κρατά αθάνατους; Ο έρωτας; Η γνώση; Το χρήμα; Η τιμή; Αναζητούμε σαν εργατικά μυρμήγκια (τις περισσότερες φορές…) εξαντλώντας την ύπαρξη μας, όλα όσα θα μας ευχαριστήσουν, θα γεμίσουν υπερηφάνεια το πνεύμα μας, θα μας «ψηλώσουν», θα φθίνουν για μας το φόβο της φθοράς και του θανάτου.
«Memento mori», δηλαδή «θυμήσου πως είσαι θνητός»
Σήμερα μας χρειάζεται αυτή η υπενθύμιση, όχι γιατί μας συμβαίνουν μαζικά επεισόδια εγκεφαλικής παράλυσης, αλλά γιατί σε όσους τελικά συμβαίνουν είναι κρίμα να ξεχνούν τι βρίσκεται έξω από την πόρτα τους. Η συνειδητοποίηση της ισότητας μας απέναντι στο τέλος θα μπορούσε ίσως να μας κάνει πιο συμπονετικούς κι η συμπόνια δεν δίνει ούτε παίρνει. Σε φέρνει απλά πιο κοντά στη φθαρτή, θνητή φύση σου.
               



[1] Τον Οκτώβριο του 1347, γενοβέζικα εμπορικά πλοία από το λιμάνι της Κάφας στην Μαύρη Θάλασσα, που προσέγγισαν το λιμάνι της Μεσσήνης στη Σικελία, γεμάτα ετοιμοθάνατους και νεκρούς, μετέφεραν στην Ευρώπη την ασθένεια της πανώλης. Η ασθένεια αυτή είχε δύο μορφές: τη βουβωνική (ή σηψαιμική) και την πνευμονική. Μεταδιδόταν ακαριαία και βοηθούμενη από τις κακές συνθήκες υγιεινής, την έλλειψη ιατρικών γνώσεων της εποχής και τις επακόλουθες δεισιδαιμονικές προλήψεις, στις αρχές του 1348 είχε ήδη διαδοθεί από την Ιταλία, σε όλη την κεντρική Γαλλία, μέχρι τον χειμώνα του ιδίου έτους στην νότια Αγγλία και στη συνέχεια στις Κάτω Χώρες. Συνέπεια της επιδημίας ήταν να χαθεί σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ευρώπης. Η επιδημία ξαναχτύπησε και στα επόμενα χρόνια του 14ου αιώνα, με μικρά χρονικά διαλείμματα, αναιρώντας έτσι ολοκληρωτικά την δημογραφική αύξηση που είχε σημειωθεί στα μέσα του 13ου αιώνα / ΠΗΓΗ: Wikipedia.org, Μαύρη πανώλη

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

www.kathimerini.gr


Με όλο το σεβασμό αναδημοσιεύω το παρακάτω άρθρο, βρίσκοντας τις παρατηρήσεις του κ. Λυγερού εξαιρετικά επίκαιρες.

Η πολιτεία, τα κενά και η Χρυσή Αυγή
Tου Σταυρου Λυγερου
"Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το ποσοστό της Χρυσής Αυγής ανεβαίνει. Οι Ελληνες δεν έχουν προσβληθεί από κάποιον μυστηριώδη ακροδεξιό ιό. Υπάρχουν αιτίες, που μία μέχρι πρότινος περιθωριακή οργάνωση έχει τέτοια απήχηση. Και οι αιτίες είναι η παράνομη μετανάστευση, η διάσπαρτη εγκληματικότητα και η διάχυτη ανομία.
Οσοι νομίζουν ότι με τις καταγγελίες περί ναζιστών, ταγμάτων εφόδου κ. λπ. θα ανασχέσουν το λαϊκό ρεύμα υπέρ της Χρυσής Αυγής πλανώνται. Η πολιτεία αφήνει επικίνδυνα κενά. Η φύση και η ζωή, όμως, απεχθάνονται τα κενά. Η Χρυσή Αυγή δεν κερδίζει έδαφος στην κοινωνία με ιδεολογικούς όρους. Το κερδίζει, επειδή καλύπτει με τον δικό της βίαιο και απεχθή τρόπο τα κενά.
Εδώ και χρόνια, οι κάτοικοι των αθηναϊκών συνοικιών που έχουν μετατραπεί σε άτυπα γκέτο, διαμαρτύρονται για τη ραγδαία επιδείνωση της καθημερινότητάς τους. Οι δραματικές εκκλήσεις τους προς τον δήμο, την κυβέρνηση και τα κόμματα, όμως, δεν έβρισκαν ανταπόκριση. Ακόμα χειρότερα, αντιμετωπίζονταν σαν ρατσιστές!
Είναι πολιτικά ανήθικο, όμως, φιλελεύθεροι αστοί και εύποροι αριστερίζοντες, από την απόσταση ασφαλείας των βορείων προαστίων, να κουνάνε το δάκτυλο και να παραδίδουν αντιρατσιστικά μαθήματα σ’ αυτούς που βιώνουν εφιάλτη. Είναι ανέξοδο και εύκολο να πουλάς ανθρωπισμό, όταν δεν υφίστασαι τις επιπτώσεις, όταν η μόνη σχέση σου με τους παράνομους μετανάστες είναι να τους χρησιμοποιείς ως υπηρετικό προσωπικό. Αυτού του είδους οι αντιρατσιστικές κορώνες το μόνο που καταφέρνουν είναι να τροφοδοτούν πολιτικά τη Χρυσή Αυγή.
Ενώ η πολιτεία ολιγωρούσε για να μην ενοχλήσει εργοδότες που χρησιμοποιούσαν «μαύρη εργασία», ενώ τα αριστερά κόμματα στρουθοκαμήλιζαν στις ιδεοληψίες τους, η Χρυσή Αυγή έκανε ακτιβισμό. Ετσι ο Νίκος Μιχαλολιάκος το 2010 απέσπασε στον Δήμο Αθηναίων 5,3% και στις προβληματικές συνοικίες μέχρι και 20%. Τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα, λοιπόν, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.
Υποκαθιστώντας την πολιτεία στη Ραφήνα και αλλού, η Χρυσή Αυγή εμφανίζεται προστάτης των νομίμων εμπόρων, οι οποίοι υφίστανται αθέμιτο ανταγωνισμό από το εκτεταμένο παρεμπόριο. Την ίδια ώρα που η πολιτεία κωφεύει στις διαμαρτυρίες τους, αλλά τους φορτώνει με πρόσθετα φορολογικά βάρη. Προφανώς, οι χρυσαυγίτες διέπραξαν το αδίκημα της αντιποίησης αρχής και πρέπει να δικασθούν. Στη συνείδηση ενός ολοένα και μεγαλύτερου ακροατηρίου, όμως, η πράξη τους είναι δικαιωμένη. Κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό.
Παλαιότερα, λαϊκοί άνθρωποι, όταν ένιωθαν ότι αδικούνται, απειλούσαν με καταγγελία στους «τηλεοπτικούς εισαγγελείς» που τότε δέσποζαν στα κανάλια. Η κάθε είδους υποκατάσταση της πολιτείας οφείλεται στο γεγονός ότι δεν υφίσταται αξιόπιστο κι αποτελεσματικό Κράτος Δικαίου. Οι θεσμοί υπάρχουν, αλλά, όπως λειτουργούν, διά παραλείψεως τροφοδοτούν την κάθε είδους ανομία.
Οσο η πολιτεία θα αφήνει κενά κι όσο η κρίση θα απαξιώνει το κατεστημένο πολιτικό και μιντιακό σύστημα, το ακροατήριο της Χρυσής Αυγής θα μεγαλώνει. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια και όσοι επιχειρούν να συνδέσουν την άνοδό της με το ιδεολογικοπολιτικά αδέσποτο κίνημα των «Αγανακτισμένων» για άλλη μια φορά καταφεύγουν σε φθηνές προπαγανδιστικές ερμηνείες."

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Βασίλης Αλεξάκης

(άρθρο της Κουζέλη Λαμπρινής, δημοσίευση 6/9/2012)

Με το νέο του μυθιστόρημα, που κυκλοφόρησε στη Γαλλία με τον τίτλο L'enfant grec(Stock) (Το ελληνόπουλο), είναι υποψήφιος για το γαλλικό βραβείο Γκονκούρ 2012 ο πεζογράφος Βασίλης Αλεξάκης, συγγραφέας, μεταξύ άλλων, των μυθιστορημάτων Η μητρική γλώσσα (Εξάντας, 1995), Οι ξένες λέξεις (Εξάντας, 2003) και του πρόσφατου Η πρώτη λέξη (Εξάντας, 2011), με το οποίο ήταν επίσης υποψήφιος για το Γκονκούρ το 2010. 

Στο L'enfant grec, ο αφηγητής, αναρρώνοντας από μια μεγάλη επέμβαση, επισκέπτεται τον κήπο του Λουξεμβούργου με τις πατερίτσες του και συνομιλεί με τους διαβάτες και τους εργαζόμενους στον κήπο ενώ νοσταλγεί τον κήπο της παιδικής του ηλικίας, στην Καλλιθέα. Όταν η μοναξιά πυκνώνει γύρω του, τον επισκέπτονται αγαπημένοι ήρωες από τα αναγνώσματα της νεότητας, ο Γιάννης Αγιάννης, οι Τρεις Σωματοφύλακες, ο Ταρζάν… αλλά και ο θάνατος, με τη μορφή μιας γιγάντιας μαριονέτας.

Εκτός από τον Βασίλη Αλεξάκη, υποψήφιοι για το βραβείο είναι οι: Gwenaëlle Aubry,Partages (Mercure de France), Thierry Beinstingel, Ils désertent (Fayard), Serge Bramly,Orchidée fixe (JC Lattes), Patrick Deville, Peste et choléra (Seuil), Joël Dicker, La vérité sur l'affaire Harry Québert (Fallois), Mathias Enard, Rue des voleurs (Actes Sud), Jérôme Ferrari, Le sermon sur la chute de Rome (Actes Sud), Gaspard-Marie Janvier, Quel Trésor!(Fayard), Linda Lê, Lame de fond (Bourgois), Tierno Monenembo, Le terroriste noir (Seuil), Joy Sorman, Comme une bête (Gallimard).

«Ισορροπημένη» χαρακτήρισε την εφετινή επιλογή ο γνωστός βιβλιοκριτικός και συγγραφέας Πιέρ Ασουλίν, μέλος της κριτικής επιτροπής του βραβείου από τον Ιανουάριο, ο οποίος πρόσθεσε ότι «διακρίθηκαν μυθιστοριογράφοι αφιερωμένοι στη λογοτεχνία, όπως ο Βασίλης Αλεξάκης, ο Ζερόμ Φεραρί και ο Ματιά Ενάρ».
Ο Βασίλης Αλεξάκης, ο οποίος γράφει στα γαλλικά και στα ελληνικά, έχει λάβει δύο φορές βραβείο από τη Γαλλική Ακαδημία, το Βραβείο Νουβέλας το 1997 για το Ο μπαμπάς και το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος το 2007 για το μ.Χ., καθώς και το ελληνικό Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος το 2004 για τις Ξένες λέξεις.

Η βραχεία λίστα θα ανακοινωθεί στις 30 Οκτωβρίου και ο νικητής στις 7 Νοεμβρίου.

 Αναδημοσίευση απο www.tovima.gr