MACBA, Barcelona

Η παράσταση και η αναπαράσταση.
Το είμαι και το φανερώνω.

Ερχόμαστε κάθε πρωί αντιμέτωποι με την πραγματικότητα ή με το φάντασμα αυτής; Αναρωτιέμαι αν η πρώτη σκέψη που κάνω κάθε πρωί, μόλις ανοίξω τα μάτια είναι ίδια μ'εκείνη που κάνει κάποιος άλλος. Αν μπορώ να φανταστώ τα όνειρα που είδαν οι γείτονες το προηγούμενο βράδυ.
     Δυστυχώς,θα με προβλημάτιζε  να μάθω πως είμαστε τόσο προβλέψιμοι ακόμη και στον ύπνο μας. Η ανθρώπινη μοναδικότητα θα αποδεικνυόταν απατηλή. Αν πάλι, κάνουμε τόσο διαφορετικές, απειράριθμες σκέψεις  στον ύπνο μας τότε γιατί η καθημερινότητα που μας περιβάλλει να είναι τόσο επίπεδη; Κρίμα να μην μπορούμε να εκμεταλευτούμε την έμπνευση που το υποσυνείδητο στέλνει σαν ανάγκη όταν κλείνουμε τα μάτια...

Καλημέρα σας!